Mede-oprichter van Ethereum, Vitalik Buterin, heeft een voorstel gedaan om de verschillende layer-2-schaaloplossingen met elkaar te verbinden, zodat ze met elkaar kunnen ‘praten’ om de DeFi-samenstelbaarheid en synergie te behouden, genaamd “Cross-rollups”.
Op dit moment zijn er talloze layer-2-protocollen voor de nummer twee cryptocurrency van dit moment, Ethereum (ETH), die allemaal net iets anders in elkaar steken. Dit zorgt er voor dat deze oplossingen niet met elkaar kunnen communiceren, wat het weer lastig maakt om ze met elkaar te koppelen.
Dit houdt dus in dat, tenzij iedereen dezelfde layer-2-oplossing gebruikt, iets als Synthetix niet met Uniswap kan ‘praten’ en dus Y-strategieën niet kunnen werken tenzij het allemaal on-chain gebeurt.
Nu lijkt het er echter op dat de bekende oprichter van Ethereum hier iets op bedacht heeft, waarbij Buterin een eenvoudige manier voorstelt om deze ‘geïsoleerde’ smart contract-netwerken met elkaar te verbinden. Hij zei het volgende:
“Stel dat er een uitwisselingsbemiddelaar is, Ivan (in een echte implementatie zouden er veel tussenpersonen zijn om uit te kiezen). Ivan heeft een account IVAN_A op rollup A (dat hij volledig beheert). Ivan heeft ook wat geld gestort in een smart contract IVAN_B op rollup B…
Alice stuurt een transactie naar IVAN_A met N munten en een memo ALICE_B
Ivan stuurt een transactie waarbij TRADE_VALUE * (1 – fee) munten via IVAN_B naar ALICE_B worden verzonden.”
Het komt er dus op neer dat hij een soort verbindende laag voorstelt die stortingen in al deze geïsoleerde contracten bewaart en dan stuur je een +1 op rollup A waarbij de verbindingslaag een -1 krijgt op rollup B. Dan zal deze verbindende laag uiteindelijk de verrekeningen moeten doen, omdat hun account op één contract al uitgeput kan zijn.
Dit is een beetje hoe fiat momenteel beweegt. Als je een storting van Barclays neemt en deze aan Citi geeft, kunnen de cijfers op het scherm onmiddellijk zijn verplaatst, maar de daadwerkelijke afwikkeling vindt één keer per dag plaats wanneer Barclays ‘echt geld’ verstuurt, dat wil zeggen fondsen die bij de Fed (of welke centrale bank dan ook) worden bewaard, van de Barclays Fed-rekening naar Citi’s Fed-rekening worden verplaatst.
Aangezien het mogelijk is dat er ook een transactie vanuit Citi naar Barclays verstuurd is, regelen zij alleen het verschil, waarbij deze verbindende laag dus misschien wel het best te benoemen is als het reservoir.
Die intermediar krijgt op zijn beurt weer betaald voor zijn diensten, echter is het wel van belang dat de tussenpersoon genoeg fondsen heeft om iedereen te betalen. Daarom stelde Buterin ook het volgende voor:
“We plaatsen een limiet voor de handelsgrootte van TRADE_LIMIT munten (dus transacties die naar IVAN_A gaan met een waarde> TRADE_LIMIT zijn geen geldige transacties).
Elke samenvoegingsbatch kan een maximum aantal TXS_PER_BATCH-transacties bevatten.”
Hij ging verder met het als volgt uitleggen:
“Alice (de verzender) kan hierdoor zelf controleren hoeveel onverwerkte transacties er zijn vóór de aanstaande batch op rollup A, deze waarde aftrekken van het kapitaal dat ze in het IVAN_B-contract ziet, en controleren of het resterende bedrag voldoende is. Omdat opnames opeenvolgend worden verwerkt (dit is het doel van het bovenstaande wachtrijmechanisme), hoeft Alice zich geen zorgen te maken over de mogelijkheid dat toekomstige opnames eerder worden verwerkt dan die van haarzelf.”
Wat vinden jullie van dit idee? Laat het ons weten op onze socials!
