Er is onlangs (1 juni) een nieuw onderzoek gepubliceerd vanuit de Amerikaanse Federal Reserve over digitale valuta’s vanuit centrale banken (CBDC). In dit rapport wordt duidelijk dat zij denken dat CBDC’s commerciële banken ooit zouden kunnen vervangen, maar dat het risico’s met zich mee brengt. Dit volgens een artikel dat vandaag op CoinDesk verscheen.
Een rekening direct bij de centrale bank?
Het onderzoek (getiteld “Central Bank Digital Currency: Central Banking for All?”) heeft de gevolgen onderzocht van een op rekeningen gebaseerde digitale valuta vanuit de centrale bank, waarbij de nadruk ligt op de invloed die dit zal hebben op de rol van commerciële banken.
Het rapport stelt:
“De introductie van digitale valuta’s kan een fundamentele verschuiving in de architectuur van een financieel systeem rechtvaardigen, een centrale bank die openstaat voor iedereen.”
De vragen werden gesteld door de onderzoeksafdeling van de Fed, in samenwerking met de universiteiten van Pennsylvania en Chicago. Samen onderzochten zij de gevolgen van de invoering van een CBDC en hoe de opening van centrale bankfaciliteiten financiële bemiddeling zou kunnen beïnvloeden.
De vragen waren met name gericht op het verkennen van de rol die CBDC’s spelen bij het “de consument de mogelijkheid geven om rechtstreeks een bankrekening bij de centrale bank te hebben”, in wezen ter vervanging van de rol die commerciële banken momenteel vervullen.
Of hebben commerciële banken toch nog een rol?
Looptijdtransformatie verwijst naar de praktijk van financiële instellingen om geld te lenen op kortere termijnen dan ze uitlenen. Dit wordt vaak gedaan door deposito’s van spaarders door de financiering om te zetten in langlopende leningen, zoals hypotheken. Het is de rol van commerciële banken om de behoeften van geldschieters en leners te vergemakkelijken.
Dit proces kan echter averechts werken, bijvoorbeeld als er een paniek of een bankrun is waarbij alle spaarders tegelijk proberen geld op te nemen of als de geldmarkten plotseling opdrogen doordat geldschieters elkaar niet langer kortlopende leningen verstrekken.
In het document werd bepaald dat de reeks toewijzingen, die met particuliere financiële intermediairs (commerciële banken) werden bereikt, ook met een CBDC kon worden bereikt, op voorwaarde dat concurrentie met die commerciële banken is toegestaan en depositohouders niet in paniek raken. Het onderzoek bepaalde echter ook de bijbehorende kosten.
“Ons equivalentieresultaat heeft een duistere tegenhanger. Als de concurrentie van commerciële banken wordt belemmerd (bijvoorbeeld door enige fiscale subsidiëring van deposito’s vanuit centrale banken), moet de centrale bank voorzichtig zijn in haar keuzes om te voorkomen dat de looptijdtransformatie wordt vernietigd.”
Met andere woorden, als CBDC’s de rol van commerciële banken zouden verstoren, en meer geld zouden lenen dan wordt uitgeleend, zou bezorgdheid van centrale banken de geldmarkten kunnen schaden.
Het document toonde ook aan hoe de “starheid van het contract van de centrale bank met investeringsbanken” paniek zou ontmoedigen, en als zodanig dat depositohouders exclusief bij de centrale bank beginnen te storten, zou het uiteindelijk een “depositemonopolist” kunnen worden, waarbij deposito’s weggetrokken worden van de commerciële banksector.
